Tekst: Tankred Dorst

Gespeeld door: Altstadt Ensemble (Elsie de Brauw, Philippe Lemaire & Délano van den Berg)

​

Twee broers wonen aan de voet van een berg, onder een levensgevaarlijke haarspeldbocht.
Keer op keer, als de zon laag staat, wat een verblindend effect heeft op autobestuurders, vliegen er voor hun huis auto’s of andere voertuigen uit de bocht en storten de afgrond in, met de dood tot gevolg.
De broers zorgen er samen voor dat de overledenen een nette begrafenis krijgen en bouwen van de kapotte auto’s weer nieuwe.

Maar vooral schrijven ze brieven naar de overheid, brieven met de dringende oproep nu eens iets aan die bocht te doen zodat men er niet langer afstort. Lange tijd lijkt dat geen enkel effect te hebben tot dat er in de vijfentwintigste auto die neerstort een ambtenaar zit die de situatie zou komen bekijken.
Mevrouw Krijgsman is wonderbaarlijk genoeg niet dood na de val, waarna zich beetje bij beetje (mevrouw Krijgsman heeft immers een klap te verwerken) een dialoog tussen burgers en overheid kan ontvouwen.